Foto: Reno12 | istockphoto.com
Først litt historikk når det gjeld innføring av setebelte:
- Setebelte blei tidleg innført i passasjerfly etter mønster frå militære fly (kampfly).
- Ein prøvde å innføre belte for bruk i bilar, bilbelte, i USA alt i 1930-åra. Men bilbeltebruk blei ikkje allment godteke før i slutten av 1950-åra.
- Ford var den første fabrikken som hadde bilbelte som standardutstyr i USA (1957).
- Den svenske bilfabrikken SAAB innførte topunkts setebelte (hoftebelte) som standardutstyr alt i 1952. Volvo var den første i Europa som leverte det langt sikrare 3-punkts bilbeltet som standardutstyr (1959).
- Frå 1971 skulle alle nyregistrerte bilar i Noreg vere utstyrt med bilbelte i framseta.
- Frå 1975 blei bruk av bilbelte påbode for førar og framsetepassasjer i alle bilar under 3,5 tonn, der bilbelte var montert. Frå 1979 kunne ein måtte betale gebyr for ikkje å bruke bilbelte.
- Påbodet om bilbeltebruk gjaldt ikkje for køyring på avgrensa område, som parkeringsplassar og bensinstasjonar. Det var også unnatak m.a. for drosjesjåførar og postbod. Legeerklæring kunne også gi unnatak.
- Frå 1984 blei det påbode at nyregistrerte bilar også skulle ha bilbelte i baksetet, og frå 1985 blei det bruksplikt.
- Sikring av barn i bil blei påbode frå 1. januar 1989.
Eit anna eksempel på sikkerheitsutstyr:
- Citroën LocalizedEmergency Call er eit system som er laga for å gjere ei automatisk telefonoppringing til ein naudsentral ved en kollisjon. Kollisjonssensorar registrerer når en bil har vore i ein samanstøyt.
- Dersom ei ulykke blir oppdaga, sender Citroën LocalizedEmergency Call først ei SMS-melding til ein sentral. Meldinga gir nøyaktig posisjon på bilen og tidspunktet då hendinga skjedde, og de ti siste kjende posisjonene til køyretøyet for å vise køyreretninga.
- Systemet etablerer deretter samband mellom bilen og naudsentralen, slik at passasjerar i bilen kan kommunisere med ein trena operatør. Dersom passasjeren(-ane) er medvitslause eller på annan måte ute av stand til å kommunisere, varslar naudsentralen straks naudetatane og gir informasjon om plasseringa av ulykka. Elles vurderer operatøren omfanget av skadar på passasjerane og avgjer om naudetatane skal varslast.